ما نه آنیم که در بازی تکراری این چرخ وفلک هر که از دیدیمان رفت ز خاطر ببریم یا که چون فصل خزان آمد و گل رفت به خواب دل به عشق دگری داده و زانجا بپریم وسعت دیده ی ما خاک قدم های تو بود خاک زیر قدمت را به دو دنیا ندهیم...
ارسال نظر برای این مطلب
اطلاعات کاربری
لینک دوستان
آرشیو
آمار سایت